Dag 13, van Salt Lake naar Moab
Vandaag hebben we eerst maar eens flink uitgeslapen. De meiden zelfs tot 9.30 uur. Om half 11 reden we weg, via een Starbucks ontbijt en een mooie, niet al te lange route (slechts 4,5 uur) naar Moab. We herkenden het landschap al van onze vorige reis, toen we een groot deel van Utah hebben gezien. Om 4 uur kwamen we aan in ons volledig houten hotel. Beetje oubollig vergeleken met ons vorige luxe hotel, maar op een prima locatie. Puk kreeg appjes dat de klassen bekend waren, dus die is op de computer in het kantoor gaan kijken. A2a wordt het volgend jaar, met de door haar gewenste mentor! De drie dames zijn een uurtje gaan zwemmen, terwijl Eduard een restaurant ging uitzoeken. Daar komen we nu net volgevreten vandaan. Nu slapen, want morgen gaan we wandelen!
Dag 12, Salt Lake City
Wat een heerlijke bedden! Helaas geen ontbijt erbij, dus na een taaie plak ontbijtkoek en een liga gingen we om 8.15 uur op pad voor een stevige wandeling naar Temple Square. Normaal gesproken oefent het mormoonse Tabernackle Choir in hun Tabernackle, maar in de zomer komen er zoveel meer mensen luisteren, dat ze uitwijken naar het conference centre. Een gigantische zaal waar 21.000 mensen in kunnen. Die zaten er niet, maar wel veel. We hebben kunnen luisteren naar een repetitie van een half uur, die geheel werd opgenomen voor broadcasting in Amerika. Het was prachtig! 400 koorleden en 200 orkestleden brachten 6 liederen ten gehore. Daarna zijn we eerst maar eens gaan ontbijten bij de Starbucks en toen weer terug naar de Temple Square, want we hadden al wel door dat er verder niet veel te beleven viel in Salt Lake City. Rond half ÊÊn waren we wel uitgekeken en zijn we terug gegaan naar ons hotel, voor een heerlijk relaxte middag aan het zwembad. Het waaide keihard, dus ik ben zowaar verbrand. Om 4 uur zijn we naar een Nike store gereden, via een wasserette voor nog maar weer een wasje. Onderweg zag Eduard een Top Golf vestiging en werd helemaal wild! Daar moesten we heen! Na een paar Nike schoenen voor Eduard en een tas vol schone was op naar de Top golf dus. Eerst member worden, toen een lekkere maaltijd (alweer spinazie :-)) en daarna een uurtje afslaan. Uiteraard won Eduard, maar de drie meiden deden het helemaal niet slecht! Tevreden konden we huiswaarts voor een hopelijk lange nacht in dit heerlijke hotel.
Dag 11, Grand Teton en Salt Lake City
We beginnen vermoeid te raken... We werden pas om 8 uur wakker! Snel inpakken, een rap ontbijtje en op weg voor alweer een lange autorit, bijna 8 uur deze keer. Via de South entrance verlieten we Yellowstone, nadat we natuurlijk eerst nog even een bizon naast de auto hadden, hahaha. Yellowstone gaat dan naadloos over in Grand Teton national park, met prachtige ruige bergen en enorme meren. We hoopten nog een moose te spotten, want volgens de ranger hebben de meeste Yellowstone verlaten om naar Grand Teton te gaan. Tevergeefs, we hebben ze niet gezien. Over de reis valt verder niet veel te vertellen, behalve dat het echt wel lang was. We waren blij toen we om 18 uur in ons hotel aankwamen, wat ook nog eens poepie chique blijkt te zijn. We hebben een enorme kamer op de 15e verdieping en er zijn maar liefst 3 zwembaden. We zijn even wat gaan eten en daarna snel terug naar het hotel, want de meiden wilden natuurlijk zwemmen! Zij liggen in het water en wij zitten er lekker bij onze sites te checken en deze blog bij te werken. Terwijl ik dit type, is het nog zo'n 27 graden en het is hier nu 22 uur. Zo lekker slapen, want de bedden zijn hier wat ruimer, gelukkig!
Dag 10, Yellowstone bovenste helft
Het hele zwikkie moest om 8.15 uur wakker gemaakt worden. Na weer een ontbijt bij de deli in het hotel, zijn we aan het bovenste rondje van de 8 begonnen. We hebben de upper en lower falls bekeken, via een steile wandeling met de mooiste uitzichten. Daarna door naar Mammoth Hot Springs voor de terrassen van travertin. Daar hebben we ook geluncht. Toen zijn we naar Lamar Valley gereden. Dat hadden we beter eerder kunnen doen, want wat we daar zagen, was ongekend! Ontelbare bizons, van heel dichtbij, vlak voor en naast de auto. Eduard genoot! De meiden, die het gisteren nog heel eng vonden, deden het ook erg goed, mee spotten, foto's maken. We gingen op weg naar Canyon Village, maar zagen al snel veel mensen en een medical ranger staan. Snel de auto uit en er naartoe. En ja hoor, een zwarte beer! Echt zo een uit een boekje, bruin met een lichtere snuit, zoals je een beer tekent. Hij bleek daar al een hele tijd te zitten en zich vol te vreten. We konden hem goed bekijken en fotograveren. We zijn doorgereden naar Canyon Village, om nu wel bij het wokrestaurant te gaan eten, maar Eduard is nog even terug gegaan om nog wat foto's van de beer te maken met de andere lens. Toen bleek hij te liggen, om z'n roes uit te slapen. Lekker wokgerecht gegeten (de meiden niet) en daarna weer via Hayden Valley naar huis. Opeens riep Jip: daar loopt iets! We dachten dat het weer een bizon zou zijn, maar hij liep wel erg hard. Eduard zoomde goed in met de camera en zo kon je zien dat het weer een zwarte beer was. Wat een mazzelaars zijn wij! Wat een mooie afsluiting van onze geweldige 2 dagen in Yellowstone. We hebben zalig weer gehad en zulke mooie dingen gezien. Voor herhaling vatbaar!
Dag 9, Yellowstone onderste helft
Ik was vroeg wakker, de rest lag nog lekker te tukken. Ik ben een beetje gaan rommelen en douchen en heb Eduard om 8 uur wakker gemaakt. Om 9 uur waren we klaar voor vertrek en zijn we, na een ontbijtje bij de deli van het hotel, op pad gegaan voor de onderste loop van de 8. Eerst maar naar West Thump, want dat was toch op de route. We hebben een wandelingetje gemaakt rond alle geisers en springs daar. Dat gaf alvast een goed voorproefje van wat er nog komen ging: Old Faithfull. Snel door daarheen dus. Even de tijden van eruptie checken en alvast een rondje om de geiser. De weersverwachting was slecht, maar het was zalig weer. Een graad of 22 en af en toe een wolkje. Om half 12 was de voorspelling dat hij zou ontbarsten. We zaten ruim op tijd klaar, en hebben kunnen genieten van een eruptie van zo'n 5 minuten, met een hoogte van wel 50 meter. Heel gaaf. Daarna zijn we wat gaan eten in de Old Faithfull Inn. Grappig dat Rob en Gerry en Lo en Ria hier ook allemaal geweest zijn. Daarna hebben we een wandeling van ruim 5 kilometer gemaakt over het geiser terrein. Ze zijn er in allerlei soorten en maten, stuk voor stuk mooi en bijzonder om te zien. Toen we bij Old faithful wegreden, zagen we een paar elks bij elkaar liggen. Ons eerste wild hier! We reden door naar Canyon Village, om daar te eten en wat rond te kijken. We zagen een lekker wokrestaurant en precies toen we naar binnen liepen om te gaan bestellen, moesten we het restaurant uit, omdat ze gingen evacueren. Er was een verdacht pakket gevonden! We hebben een tijdje buiten zitten kijken en besloten toen maar een burger te halen om met invallende duisternis door Hayden Valley te rijden, in de hoop wild te kunnen spotten. We zagen al snel veel mensen bij elkaar staan en hoorden dat er een grizzly gesignaleerd was. We mochten door een professionele camera van mensen kijken en konden hem zien, hoe cool! Het zou nog lang duren eer hij voor ons zichtbaar zou zijn, dus we zijn door gereden, om meteen in de volgende bocht op een kudde bizons te stoten. We hebben flink wat foto's kunnen maken en zijn daarna doorgereden naar ons huisje om uitgeput en verbrand in bed te storten. Ik ben bij Puk gaan liggen en Eduard bij Jip, zodat we iets meer ruimte hadden.
Dag 8, Bighorn Mountains en Yellowstone
Vanochtend hebben we ons weer opgemaakt voor een lange reis. We hebben ontbijt genomen in het hotel, ookal zat het er dit keer niet bij in. Jip was gratis, dat scheelde weer. We zijn via de Bighorn Mountains gereden, ook wel de kleine zusjes van de Rocky Mountains genoemd. Alweer een prachtige route. Met een tussenstop in Cody, voor een broodje en koffie, kwamen we al om 16 uur aan in Yellowstone. Voordeel van bij de Lake zitten, was dat we al snel na binnenkomst in het park bij ons hotel waren. Het hotel zelf is poepie chique, maar wij zitten in een frontier cabin, een soort stacaravan. Maar helemaal prima, lekker vrijstaand en met alle voorzieningen. We waren wel moe van de reis, dus we zijn luxe wat gaan drinken in de lobby van het hotel. Daarna even naar de cabin om te liggen en toen een snelle en vieze hap in de cafetaria. Dan snel slapen in onze ongelooflijk smalle bedjes.
Dag 7, Devils Tower
Vanochtend zijn we op tijd vertrokken via de scenic byway naar Sheridan, helaas weer een lange reis van zo'n 7 uur, maar je moet wat als je ergens wil komen... De route door het westelijk deel van de Black Hills was prachtig, met zelfs nog wat leuke charmante cowboyachtige dorpjes. We hebben een stop gehouden bij een bakkerij, waar Jip, Eduard en ik een taartje namen en Puk een salade. Die is het Amerikaanse vette eten al zat aan het worden, hahaha. Na een uur of 4 rijden, kwamen we aan bij Devils Tower. Dit is een bizar hoge kale rots zomaar ineens in the middle of nowhere. De Amerikanen geven er een duivelse betekenis aan en koppelen het aan aliens. Daarna zijn we via de snelweg verder gereden naar Sheridan, waar het regende. Volgens de beschrijving zou het een leuk stadje zijn, met een sfeervolle hoofdstraat, maar wij vonden het maar een troosteloze bende, misschien ook door het trieste weer. Ons hotel is erg luxe, de meisjes zijn lekker gaan zwemmen, Ed en ik een drankje gaan doen, terwijl er een wasje draaide. Toen alles weer schoon opgevouwen in de koffer kon, zijn we wat gaan eten en op tijd slapen. Morgenochtend rijden we, weer in een lange rit, naar Yellowstone. Helaas zijn de weersverwachtingen niet gunstig. Hopelijk valt het mee!
Dag 6, Black Hills, Custer state park en Mount Rushmore
Rond 9 uur zijn we vertrokken richting de Black Hills, een prachtig bosrijk bergachtig gebied vlak buiten Rapid City. Via een haarspeldbochtige weg reden we zo Custer State park in. Prachtige vergezichten, ruige rotsen en smalle wegen kenmerken dit gebied. Bij de ingang kregen we al te horen dat de bizons goed te zien waren vandaag. Af en toe konden we tussen de bomen door al een glimp van Mount Rushmore opvangen. Er was erg weinig verkeer, echt stukken rustiger dan bijvoorbeeld Yosemite. Als we auto's zagen stilstaan, wisten we al dat er wild zat. Zo zagen we weer prairie honden en herten. Op een moment stonden er veel auto's aan de kant en zagen we burro's (een soort ezels) op de weg lopen. Ze liepen op hun gemak tussen de auto's door. We hadden bij de film in het visitor centre al gehoord dat dit heel vriendelijke dieren zijn, dus iedereen had zijn ramen open en er stak er dan ook 1 zijn snuit door Ed zijn raam, te grappig. We reden rustig door en grapten tegen elkaar dat we nu ook wel een bizon wilden zien. We kwamen de bocht om en bam, daar stond een hele kudde bizons! Ik denk dat het er wel 50 waren, verspreid over beide kanten van de weg. Ze stonden rustig te grazen en keken af en toe even op naar de auto's. Soms stak er een met een vaart de weg over. We reden stapvoets en konden soms minuten lang niet rijden omdat er een bizon in de weg stond. Eerst hadden we de ramen nog dicht, maar later durfden we ze open te doen voor foto's en filmpjes. Heel spannend en enorm indrukwekkend. We hebben wel 20 minuten gedaan over 50 meter en ik denk wel 40 foto's gemaakt. Daarna hebben we de route vervolgd via de needle road, met heel smalle doorgangen tussen de rotsen. We kwamen bij een mooi meertje en hebben een wandeling er omheen gemaakt. Toen zijn we naar Crazy Horse gereden, het antwoord van de indianen op Mount Rushmore, maar toen we hoorden dat de entree 28 dollar was, zijn we als echte Hollanders omgekeerd. Daarna door naar Mount Rushmore. Ik had me er niets van voorgesteld, maar het was echt heel mooi. Goed verzorgd, met veel informatie over de presidentshoofden, waarom de kunstenaar bepaalde keuzes heeft gemaakt en een goed beeld van het kunstwerk en zijn omvang. Na een uurtje vonden we het tijd om naar het hotel te gaan. We zijn nog naar een leuk restaurant gegaan in de oude brandweerkazerne, waar we vlot bediend werden en lekker gegeten hebben. Nu zijn we moe! Morgen reizen we door naar Sheridan.