Dag 21, opzij opzij opzij
Onze laatste vakantiedag is aangebroken. We hebben de meiden maar laten slapen en om kwart voor 10 wakker gemaakt. Alles in de koffer proppen en uitchecken. Bagage laten we achter in het hotel, waar je uiteraard ook weer voor moet betalen. Dan op pad voor een karikatuur voor beide dames, maar hun vakantiegeld is niet bodemloos... We zien een paar tekenaars bij Times Square, maar te duur, we lopen maar heen en weer en komen er niet uit. Eigenlijk wilden Eduard en ik nog naar de Highline, maar dat zien we in het water vallen. Ineens bedenk ik me dat we ook tekenaars bij het central park hebben gezien. Snel met ons laatste metrokaartje daarheen en al snel vinden we er 1. Flink onderhandelen, maar het lukt! Hij tekent eerst Jip en daarna Puk en de meiden zijn tevreden. We hebben nog een kwartier om terug bij ons hotel te komen, dan rijdt de taxi voor. De dames gaan voorop en rennen bijna. Eenmaal terug in het hotel blijkt dat we voor het opslaan van de bagage alleen cash kunnen betalen en dat hebben we net opgemaakt aan de karikaturen! Eduard rent naar een pinautomaat. We stappen in de taxi naar Penn station. De chauffeur heeft geen idee waar we moeten zijn en zet ons op een hoek af. We wurmen ons met zware koffers door het drukste stuk van NY en moeten roltrap op en roltrap af. 7 minuten voor vertrek van de trein komen we bij een loket aan, kopen kaartjes en moeten dan een hele smalle gewone trap af, zeulend met de koffers. Met de trein naar Newark international, waar we nog een keer met een trein moeten om bij de juiste terminal te komen. We zijn een van de eersten, maar als de trein eindelijk komt, worden we aan de kant gebeukt en passen we er niet meer bij... Grrr, de volgende dan maar! Gelukkig gaat het verder op de luchthaven heel vlot, al worden we wel nog afgesnauwd door een security man. We kunnen nog op ons gemak een gezonde pizza nuttigen en gaan uiteindelijk met een half uur vertraging de lucht in, om 6,5 uur later, 07.15 Nederlandse tijd, op Schiphol te landen. We hebben een nacht overgeslagen en dat merken we aan onze magen... Allemaal wat gammel en Jip echt kotsmisselijk. Nog even volhouden tot Zeist en dan mogen we bijkomen!
Dag 20, Ellis Island en Statue of Liberty
Weer lag iedereen lang op 1 oor, dus we hebben het ontbijt overgeslagen en hebben er een brunch van gemaakt, weer bij ons lekkere Italiaantje. Daarna met de metro terug naar de ferry, waar in tegenstelling tot gisteren en in tegenstelling tot wat mijn lieve broer voorspelde, het totaal niet druk was! We konden zo doorlopen en de boot op. Het regende behoorlijk, dus het water was aardig ruw. We schommelden op en neer, maar we hadden prima plekken, lekker zitten. Eerst was het vrijheidsbeeld aan de beurt. We hadden geen kaartjes voor de kroon weten te bemachtigen, dus een snel rondje om de dame heen in de plenzende regen en weer de boot op naar Ellis Island. Hier konden we naar binnen, dat scheelt. We hebben een film gekeken over de geschiedenis en daarna een flinke tijd rond gelopen in de expositie en het museum. Heel interessant! De meiden hebben nog leuke souvenirs gekocht in het winkeltje en om half 5 hebben we de boot terug genomen. Toen in de metro naar Penn station, even een kijkje genomen bij het hotel waar Eduard vorige keer was met Gerrit en Cootje. Poeh, ben blij dat wij daar nu niet zitten, wat een enorme drukte! Via Times Square en 42nd street, Macey's en shoppen bij de H&M, weer naar 9e straat, want daar vind je altijd een leuk restaurantje! Meat Ball shop was het deze keer, heerlijke gehaktballen, dat zou jou ook bevallen, Gerrit! En dan gaan we nu de laatste nacht van onze vakantie in. Jammer dat het voorbij is, maar ook wel heel fijn om naar huis te gaan, al onze dierbaren weer te zien, ons nieuwe nichtje te kunnen vasthouden en Cobie te knuffelen! Morgen hebben we nog een half dagje NYC tegoed, om half drie rijdt de taxi voor.
Dag 19, de Stolletjes in NYC
Vanochtend werden we weer laat wakker, dus we moesten nog opschieten voor onze meeting met de Stolletjes. Een snel ontbijt bij Starbucks en door naar de hoek van 57 en 7. Daar waren ze! Wat leuk en bijzonder om elkaar hier weer te zien. We zijn naar het Central park gelopen, hebben wat honkbal gekeken en bij een koffietentje wat gedronken en gegeten (van het vakantiegeld van Gerrit en Cobie, top!). Na 2 uur bijkletsen hebben we afscheid van elkaar genomen en ieder ons weegs gegaan. De Stolletjes gingen richting het empire state building, wij hebben nog wat gewandeld door central park. Daarna hebben we de metro genomen naar south ferry, want we wilden naar Ellis Island en het vrijheidsbeeld. We hadden ook alweer trek, dus eerst een broodje. In de rij voor omwisselen van de tickets en daar zagen we dat het werd afgeraden om na 15 uur nog beide eilanden te doen. We besloten dit uit te stellen tot morgen en nu op pad te gaan naar het 9/11 memorial. Op de plaats van de twin towers zijn nu 2 monumenten in de vorm van waterbassins met de namen van alle slachtoffers. Heel indrukwekkend. Daarna zijn we het museum in gegaan en daar maar liefst 3 uur doorgebracht! Het was mooi, intens en indrukwekkend. Puk en Jip waren ook onder de indruk. We hebben de metro terug genomen naar Hells kitchen en hebben weer een lekkere bar gevonden voor ons diner. Daarna nog een korte wandeling naar het hotel en nu met een boekje op bed, heerlijk!
Dag 18, New York City
Eduard en ik werden om 9.30 wakker, de meiden hebben we om 10.45 maar eens wakker gemaakt. Op weg kwamen we al snel langs een lekker Italiaans tentje waar we gebruncht hebben. Ondertussen heeft Eduard even met Marco gebeld om te horen hoe het allemaal was gegaan met de geboorte van Neva. We zijn vervolgens via Broadway, de m&m en Disney store naar Times Square gelopen, ons ondertussen verbazend over alle rare figuren die hier rondlopen. Daarna via het charmante Bryant park naar het Empire State Building, waar we al kaartjes voor hadden, dus zo voorbij de rij met de lift naar de 80e verdieping. Even wat foto's en door naar de 86e verdieping. Hoog! Wel heel gaaf, want precies toen kwam de zon door. Daarna via Grand Central Terminal, je bent een spoorkind of niet, naar de Trump tower, waar de meiden wel een fotootje van wilden, maar niet naar binnen. Toen via de zijkant van Central Park terug naar ons hotel. Zwemtijd! De zon scheen, dus het was heerlijk op het dakterras. Het water was wel nogal koud en we hadden honger. Douchen en weer lopen naar een restaurant. We kozen de Italiaan, waar een vreselijke mama de scepter zwaaide en Eduard opgewarmde taaie spaghetti kreeg. Dat werd geen fooi, wat ons betreft, maar helaas, het zat gewoon al bij de rekening. En maar liefst 18%...! Na 10 km lopen, wilden we wel liggen en dat doen we nu. Tot morgen maar weer!
Dag 17, een lange reisdag
Vanochtend zijn we op tijd opgestaan voor eindelijk weer eens een ontbijt in het hotel, dat scheelt een hoop centen! Om half negen reden we weg voor een rit van ruim 6 uur, terug naar Denver. Gelukkig zijn de meiden er inmiddels behoorlijk aan gewend, dus het gaat soepel. Het landschap verandert steeds, er is genoeg te zien. Met alleen een korte stop voor koffie rijden we aan een stuk door, om rond Denver toch wel in de vrijdagavond spits te komen. Balen, we verliezen tijd, maar het valt mee. Om 3 uur zijn we bij de autoverhuur en moeten we afscheid nemen van de geweldige Sonata, wat een fijne auto! Op de luchthaven kunnen we onszelf inchecken en gaan we in de lange! rij voor de security check. Daarna een snelle hap bij de Mac en naar de gate, waar onze vlucht een uur vertraagd blijkt. Dan maar even de telefoon checken en dan blijkt dat we een heleboel gemist hebben! Roosmarije en Marco zijn ouders geworden van prachtig dochtertje Neva! Wat een leuk nieuws, en wat fijn dat alles goed is. Helaas is er ook minder goed nieuws. Coby blijkt een longbloeding gehad te hebben en in het ziekenhuis in Zwolle te liggen. Wat een schrik. En wat balen dat we dan zo ver weg zijn! Eduard belt met Bernice om de details te horen. We hopen dat het snel beter gaat! Onze vlucht vertrekt uiteindelijk anderhalf uur later dan gepland en om 00.30 uur landen we in NYC. De koffers hebben we snel, maar dan moeten we in de lange! rij voor een taxi. Om 2 uur komen we aan in ons hotel en kunnen we alleen nog maar snauwen tegen elkaar. Snel slapen dus, morgen verkennen we de big Apple!
Dag 16, skioord en Black Canyon of the Gunnison
Wat een zalige nacht, met zoveel ruimte! We zijn bij de McDonald's gaan ontbijten, voor het eerst echt fast-food deze vakantie! Daar hebben we de meiden voorbereid op 2 lange reisdagen. We kwamen al vrij snel bij het 4 corners point, waarmee we in deze reis 7 Staten hebben bezocht: Colorado, Nebraska, South Dakota, Wyoming, Arizona, Utah en New Mexico. We hebben 3 uur onafgebroken gereden, hebben toen koffie met wat lekkers genuttigd bij een klein charmant tentje en zijn doorgereden tot Telleride, een geweldig hip en leuk skidorp. Hier zou Cootje zich top voelen. Daar hebben we de gratis gondel naar boven genomen en waanden we ons even in Oostenrijk. Daarna door naar ons hotel in Montrose, want de meiden wilden echt niet meer. Prima kamer, waar we op Puk en Jip hebben ingepraat dat we hierheen waren gekomen vanwege de Black Canyon of the Gunnison, dus dat we daar wel nog heen moesten. Ze waren het er niet mee eens, maar gingen uiteindelijk onder protest toch mee. We hebben de scenic drive gedaan, een weg van 11 km met 12 view points, maar die hebben we niet allemaal gedaan. Wat een prachtige diepe en indrukwekkende kloof! Op sommige punten moet je heel erg hopen dat de hekjes het niet begeven, want het is onvoorstelbaar hoe diep je dan valt! Daarna zijn we (voor de 2e keer op 1 dag!) fast-food gaan eten, dit keer de KFC. Viel niks tegen! Toen snel naar het hotel en zwemmen, anders werden de meiden heeeel boos! Straks moet ik even goed nadenken hoe we alles weer ingepakt krijgen voor de vlucht morgen... Om 8.30 moeten we hier wegrijden om op tijd in Denver te raken. Dat wordt nog een klus om iedereen om 7.30 zijn bed uit te krijgen!
Dag 15, bogen, ganzen, Mexicanen en Indianen
Eduard heeft een goede nachtrust gehad en voelde zich vanochtend weer stukken beter. We zijn laat opgestaan, hebben ontbijt bij de supermarkt gescoord en zijn gaan rijden. We kwamen langs de hole-in-the-rock, maar zijn niet uitgestapt. We wisten dat er vandaag veel interessants te zien zou zijn, dus tempo maken! Na een mile of 80 kwamen we bij natural bridges np aan. Ook hier was de parkpas weer geldig, dat ding heeft zich al lang en breed terug betaald en dan kunnen we hem straks ook nog eens overdragen aan Anneke en Taeke! Er ging een 9 miles lange weg door het park, dus de meiden hoefden de auto niet eens uit, hahaha. Leve het reizen met tieners... Eduard en ik hebben alle drie de natuurlijke bruggen bewonderd en gefotografeerd. We hadden in Eduards beschrijving al gezien dat er een stuk onverharde weg zou komen met behoorlijk steile stukken en scherpe bochten en hadden besloten dat niet te doen. Ineens stonden we er echter gewoon voor en zouden we mijlenver terug moeten om dit te omzeilen. Dus hopen op geen lekke band of autopech en gaan! Gelukkig viel het hartstikke mee en kwamen we heelhuids beneden aan. 1100 hoogtemeters zakken in 3 mile is niet niks. Daarna hebben we Gooseneck state park bezocht, weer zo'n meanderende rivier door de Canyon, blijft mooi. We reden langs de Mexican hat, een rotsformatie in de vorm van een mannetje met sombrero en kwamen aan bij Monument Valley, navajo indianen gebied, met butes in allerlei vormen. De weg er naartoe is bekend van Forrest Gump, dus wij moesten ook even over de weg rennen. Er was een vriendelijke vrachtwagen chauffeuse die wel even een foto van ons wilde maken. Geweldig dat er op dat moment nauwelijks verkeer was! Om half vijf kwamen we aan in ons hotel. De meiden gilden het uit, ze hebben een eigen slaapkamer! Eduard en ik ook blij: ieder een eigen bed! Voor een nachtje ook niet verkeerd. We zijn lekker gaan eten bij een indianen restaurant en daarna wilden Puk en Jip nog even zwemmen. Het was loeidruk in het zwembad, het stikte er van de Nederlanders en het water bleek ook nog eens ijskoud! Dan maar lekker lezen en spelen op de kamer.
Dag 14, Canyonlands en Arches
We zijn op ons gemak opgestaan en ontbijt gaan halen bij de supermarkt tegenover ons hotel. We reden langs de ingang van Arches, waar een dikke rij stond, door naar Canyonlands. Een national park dat een soort mini grand Canyon lijkt, overal kloven en spleten. Via een leuke wandeling zijn we naar Mesa Arch gelopen. De eerste boog van vandaag. Daarna nog een aantal view points langs voor een goede indruk. Toen zijn we naar Dead Horse Point State park gereden. Een soort horseshoe bend, dus een buiging in de rivier in de vorm van een paardenhoef. Onze lunch was een broodje in de auto en doorrijden naar Arches. Helaas bleek bij binnenkomst in het park de window section dicht te zijn vanwege werkzaamheden. Heel jammer, want daar is een flink aantal Arches te bewonderen. Dan maar door naar Delicate Arch, het symbool van de staat Utah. Inmiddels was het ruim 39 graden, dus niet heel aangenaam om te wandelen. Onderweg zagen we drie jonge mannen met een herderpup die steeds tegen elkaar zeiden hoe dom het was dat ze geen water mee hadden. Het hondje piepte van de pijn in haar pootjes door het hete asfalt. Haar baasje droeg haar verder. Toen we terug liepen na delicate Arch, heb ik het baasje aangesproken en gevraagd of ze wel water in de auto hadden. Dat was niet zo. Ik zei dat wij water voor ze hadden op de parkeerplaats. Eenmaal daar, was hij ons zo dankbaar! Het pupje was pas 11 weken oud! We zijn helemaal naar het eind van het park gereden, naar Devils garden. Daar hebben we toch nog maar een wandeling van een paar kilometer gemaakt, ookal was de hitte niet te verdragen. Het leverde wel een foto van landscape Arch op, weliswaar met tegenlicht, maar toch... Inmiddels was het ruim over half zes en ging het park bijna dicht, dus ben ik naar het hotel terug gereden, want Eduard was al de hele dag niet lekker. Raar in zijn buik en hoofd. De hitte maakte het er niet beter op. In de kamer even liggen hielp iets. Daarna zijn we bij dezelfde brouwerij als gisteren gaan eten en weer was het veel te veel. Nu liggen de meiden in het zwembad en edje en ik zitten er bij op een zonnebed. Heerlijk, die zwoele avonden hier, het is nu 21.30 en nog 28 graden!